Ga mee aan de wandel en ontdek de Ooij!

In onze nieuwste rubriek ‘024 Walkabout’ neemt elke week een FollowFox-redacteur je mee op sleeptouw: van stevige herfstwandelingen tot relaxed slenteren door Nimma’s wijken. Deze week ontdekt redacteur Florie de Nijmeegse natuur in de Ooij. Haar route is lang genoeg om je stappenteller een flinke impuls te geven en kort genoeg om daarna nog iets te ondernemen. Verwacht veel natuur, inclusief Nijmeegs wildlife en geweldige vergezichten.
 

De Ooij | Level: gemiddeld (niet compleet rolstoeltoegankelijk) |
Afstand: 14 km | Route op de kaart

Startpunt: de Bastei

Eén van de redenen waarom ik zoveel van Nijmegen houd, is de geweldige natuur.
In de zomer ontdek ik de Ooij graag op de racefiets, maar zodra het weer omslaat, vind je me er wandelend of rennend. Ik start mijn wandeldag bij de Bastei, gelegen aan de Waal is dit een prima startpunt voor mijn Ooij-tocht. Deze locatie is overigens sowieso een bezoekje waard, maar niet als je ook nog van plan bent om een flinke tocht te maken. Daarom wandelen wij direct met de rug richting de stad de natuur in. Je kunt deze route op twee manieren lopen: eerst via het Nederlands-Duits gemaal en de Ooysedijk of via de Kaaij direct de Ooij in.

Hoewel je direct na het gemaal eerst een flink stuk over de dijk loopt, is de omgeving alles behalve saai en de kilometers lopen ongemerkt lekker op – ik steek steeds de weg over om iets te bekijken. We spotten de Schooltuinen van de Wielewaal, een té schattig semi-overdekt wandelpaadje naast de dijk (check vooral de foto’s, red) en als we de Oude Waal passeren staan we even stil om te genieten van deze prachtige plas vol bootjes met idyllische kijk op Nijmegen. En de herfst biedt ons nóg meer: verschillende soorten paddenstoelen in het gras!

Vlak na de Oude Waal verlaten we de Ooysedijk voor een rustiger pad. Verwacht minder auto’s, maar wel een goede verharde weg. Geniet van de natuur, enkele prachtige huizen en verheug je vast op de eerste pauze: Oortjeshekken.

Oortjeshekken en de Bizonbaai

De maag begint al aardig te knorren wanneer Oortjeshekken in zicht komt. Toch slaan we voor onze lunchpauze eerst nog even linksaf, richting de Bizonbaai. Je voegt één tot twee kilometer toe aan je wandeltocht als je ook nog een ronde hier omheen loopt en dit is zeker de moeite waard. Geen zin in die extra passen? Dan is een sneak peek ook al voldoende, voordat je de weg oversteekt naar je eat & sip hotspot. Oortjeshekken is een geliefde plek voor menig Nijmegenaar. De appeltaart is er goddelijk, dus die laten we niet aan ons voorbij gaan. Goed om te weten: je kunt ook bij Oortjeshekken blijven slapen. Voor een weekendje weg in de natuur ben je hier dus aan het juiste adres.

We vervolgen onze weg door een klein stukje terug te lopen. Vervolgens slaan we de Ooijse Banddijk op, maar verlaten deze weer zodra het kan naar links. Ik was nog nooit via deze route door de Ooij gelopen en ben blij dat ik de short cut eindelijk ontdekt heb. Ik spot paarden (weliswaar in de wei), een veel te schattig blauw bankje (je snapt me als je de route loopt) en ge-wel-di-ge bloemen. Aangezien wij hier in oktober lopen, hoop ik dat ze ook later in het jaar nog in bloei staan. Voor een variatie op deze route kun je kiezen om de Ooijse Banddijk gewoon te volgen. Nadeel: meer auto’s. Voordeel: je koopt lokale honing en jam gewoon aan de kant van de weg.

Iets verderop verschijnt de Oude Waal weer rechts van ons. Hoewel we dit stuk eerder deze dag al gelopen hebben, vind ik dit absoluut geen probleem. Met de Waalbrug in zicht blijft het een prachtig stuk om te wandelen.

Op de koffie bij ’t Roosje

Zodra je de kans krijgt, loop je rechts de Ooijpolder in via de Vlietberg. Deze weg brengt je naar B&B ’t Roosje en MOoij Bed & Breakfast. Bij beiden kun je een nachtje blijven slapen, en wauw, dit staat zeker op mijn wishlist. Onderweg spotten we Nijmeegs wildlife: ineens staat er een Galloway-rund midden op de weg. Tof! Eenmaal bij ’t Roosje drinken we koffie van Blommers en heb ik het geluk vrienden te worden met hond Coco.

Na m’n cafeïne-shot ben ik klaar voor de laatste kilometers. Met inmiddels bijna 10 km op de teller, gaan we off-road en dit is het eerste stuk van de wandeling waar de schoenen écht vies worden. Erg indrukwekkend: naast het water staan bomen die ongeveer doormidden zijn en als je met twee of meer aan het lopen bent, kun je hier communiceren via een watertunneltje (Erg gelachen. Zie foto hieronder, red).

Het laatste stuk van onze wandeling vind ik geweldig. Want naast de kleine dingen die je steeds ontdekt, zoals leuke kabouterpaaltjes, loop je hier midden in het groen. Onze weg wordt meer dan eens versperd door paarden en met het kabbelende geluid van de Waal op de achtergrond en mooie Nimma vergezichten krijgt deze wandeling een gouden randje. Zodra de wiebelbrug in zicht is, zijn we bijna weer bij ons startpunt de Bastei.

Insiders-tips

Grote kans dat je als Nijmegenaar niet onbekend bent in de Ooij. Als 14 km wandelen je net wat te veel is, dan raad ik je aan om een kortere variant door de natuur te pakken. Mijn ervaring is dat er zeker in het weekend veel auto’s over de Ooijse Banddijk rijden, waardoor het extra aantrekkelijk is om de shortcuts uit deze route te nemen. Nog fijner is om heel vroeg te vertrekken of doordeweeks te gaan. Slecht ter been of op pad met een rolstoel? Sla dan het laatste stuk van de route over (dus het rondje richting ’t Roosje en de Ooyse Schependom), het eerste gedeelte is wel rolstoelvriendelijk.

Als je écht wilt genieten van de geweldige natuur die de Ooijpolder te bieden heeft, loop dan mijn uitgebreide route en durf ook buiten de paden te gaan: struin af en toe door het gras, ga op zoek naar paddenstoelen of dieren. Onderweg opladen kan heel gemakkelijk op de talloze bankjes die je tegenkomt. Voor de hardlopers onder ons: deze route is ook heel goed al rennend te verkennen. Schoenen aan en gaan!

Ook lekker aan de wandel? Check dan de walkabouts Nijmegen-West en Noord van redacteuren Esther en Nadine of de N70 route van Kiki. Volgende week neemt redacteur Dana je mee op sleeptouw.

Tekst en beeld: Florie van Hummel